Eftir að hafa hafið ferðina í Los Angeles og farið 15.000 km erum við aftur komnir til Los Angeles. Í þetta sinn er LA í Chile. Mótorhjólið hefur fengið þarfa yfirhalningu í dag og allt lítur vel út fyrir framhaldið.

 

Eftir að hafa þverað landamærin inn í Chile hélt sama eyðimerkurlandslagið áfram. En það var ein stór breyting. Strax og við vorum komnir yfir landamærin voru ruslið sem hafði umkringt okkur og verið út um allt horfið. Hvers vegna þetta er svona get ég bara giskað á en mig grunar að efnahagur og velferð hafi eitthvað með það að gera.

 

Eyðimerkurlandslagið frá Perú hélt áfram og varð meira og meira áberandi. Við hjóluðum í gegnum eina þurrustu eyðimörk á jörðinni, fyrir utan heimskautin, á malbikuðum vegi með laaaangar fjarlægðir á milli einhvers annars en sands. Maður fer að hugsa hvað gerist ef við lendum í vandræðum.

Síðastliðna tvo daga höfum við verið að nálgast höfuðborgina, Santiago, og landslagið og vegirnir hafa breyst til muna. Grænir akrar með vínvið og trjám og tvöfaldar akreinar á hraðbrautunum með þjónustu á 50-80 km fresti. Þetta er svo gott að það verður hálf leiðinlegt og upplifunin er að þú gætir alveg eins verið í Bandaríkjunum eða Evrópu og sérð varla muninn.

Það er einn dagur í viðbót af því sama áður en við förum að komast í mun áhugaverðara landslag. Patagonia bíður okkar með malarvegum, fjöllum og fallegu landslagi á Carretera Austral veginum sem margir sem hafa farið kalla fallegasta veginn í heiminum.

Ég hlakka til þeirrar upplifunar.

 

 

After starting in Los Angeles and riding for 15.000 km we are again in Los Angeles. This time though LA in Chile. The motorcycle have had some needed service today and everything looks fine for the continuation.

After crossing the borders into Chile more of the same desert landscape continued. But there was one major change. Imitatively after the crossing the litter flowing and laying all over the place was gone. Why this is like it is I can only guess but I can imagine that economy and welfare have something to do with it. 

The desert landscape from Peru continued and got even stronger. We rode through one of the driest deserts on earth, outside the Arctics, on a paved road with loong distances between anything else than sand. It's gets you thinking what would happen if you ran into trouble.

The last two days we have been getting closer to the capital, Santiago, and the landscape and roads have changed dramatically. 

Green fields with wine and trees and double laned highways with service every 50-80 km. It's so good that in fact it becomes kind of boring and you experience that you could just as well be in the US or Europe and really don't see the difference. 

We have one more day of the same before starting getting into much more interesting landscape. Patagonia is waiting with gravel roads, mountains and beautiful scenery on the Carretera Austral road which many that travel the road call the most beautiful road in the world.

I look forward to that experience.